جاشو… جاشوها… هسه… جاشو و دریا، قایق‌ها و باراندازها، بادبان‌های رنگی و بندر… صدتا موز می‌خریدم یک کرون… چطور تونستم دریا رو ول کنم و جل‌وپلاسم رو توی این نکبت‌دونی پهن کنم… دریا یه چیز دیگه‌س… چطور آدم می‌تونه بادبان کشتی‌ش رو بکشه و به خشکی برونه، وقتی که هیچ دریایی نیست…