دست‌هایم را از روی درماندگی تکان دادم و سعی کردم نشان بدهم که کاملا ناراحت و شرمنده‌ام، اما فایده‌ای نداشت. واقعیت این بود که من هیچ وقت روند معمول را دنبال نمی‌کردم. مردم همیشه می‌مردند…