متوجه شده ام که وقتی چراغ ها روشن اند ، آدم ها تمایل دارند درباره کاری که می کنند حرف بزنند، درباره زندگی بیرونیشان . کسانی که در نور شمع یا آتش نشسته اند شروع می کنند به حرف زدن درباره ی احساسشان، درباره زندگی درونیشان. آنها ذهنی حرف می زنند، کمتر جر و بحث می کنند، درنگ هایشان طولانی تر است…